Rozdział 10

*Oczami Julie*
Obudziły mnie odgłosy z kuchni. Rozejrzałam się. Dlaczego spałam w salonie. No tak...Harry. Wstałam, przeciągnęłam się i z pół przymkniętymi oczami udałam się w stronę hałasu. Podchodząc od tyłu przytuliłam się do Loczka. Tak przynajmniej myślałam.
-Julie, naprawdę bardzo cię lubię, ale mimo wszystko jesteś dziewczyną mojego przyjaciela.- usłyszałam głos Louis'a. Odskoczyłam jak poparzona i spojrzałam na chłopaka. Skąd on wytrzasnął czapkę kucharską?

-Lou? Co ty tutaj robisz? Gdzie Harry- szybko zapytałam.

-Spokojnie, nic mu nie powiem, o twoich słodkich przytulaskach.- zaśmiał się chłopak.

-Przecież ja...zresztą nie ważne. Gdzie on jest?- ponowiłam pytanie.

-Miał jakąś pilną sprawę, a nie chciał cię zostawić samej i poprosił mnie. Zrobiłem naleśniki! Siadaj, już podaje.- odpowiedział.

Posłusznie usiadłam na krześle. Po chwili chłopak postawił przede mną talerz z cudownie wyglądającymi i pachnącymi naleśnikami.

-Hmmmmm.....wyglądają cudnie. Gdzieś nauczył się tak gotować? -zapytałam.

-Wiesz, mając za przyjaciela Niall nie da się inaczej. Lepiej już się przyzwyczajaj.- zaśmiałam się na jego słowa. Tych chłopaków naprawdę łączy silna więź. Spędzają ze sobą większą część czasu, gotują dla siebie, a nawet opiekują się swoimi dziewczynami. Pełne zaufanie.

-Jak się czuje Niall?- wypaliłam nagle.

Louis westchnął:

-Lepiej już, chociaż nadal obwinia się o twój wypadek, ale spokojnie, przejdzie mu.

-Mam nadzieję, nie chce, żeby zadręczał się z mojego powodu.- powiedziałam.

-A może on chce się zadręczać z twojego powodu?- odpowiedział Lou tajemniczo. Co to mogło znaczyć?

Rozmawialiśmy jeszcze chwilę o błahostkach, po czym Louis oznajmił, że musi już się zbierać i Hazza powinien niedługo być. "Znowu sama"- pomyślałam. Poszłam do pokoju, po czystą bieliznę i udałam się do łazienki. O tak! Zimny prysznic tego mi trzeba było. Zaczęłam nucić swoją ulubioną piosenkę. Po dokładnym opłukaniu się, wytarłam się i ubrałam w koronkowa bieliznę. Uczesałam mokre włosy i wyszłam z łazienki. Zamarłam. Na kanapie siedział Harry, który dosłownie pożerał mnie wzrokiem.

-Hmmmmm skarbie, wyglądasz...oszałamiająco, Swoją drogą nie wiedziałem, że tak ładnie śpiewasz..- powiedział.

Szybko opatuliłam się mokrym ręcznikiem i odpowiedziałam:

-To nie jest śmieszne. Jak tu w ogóle wszedłeś?

Loczek podszedł do mnie i odgarnął kosmyk włosów, który opadł mi na czoło.

-Nie zamknęłaś drzwi. Dobrze, że nie wszedł tu żaden zboczeniec- zaśmiał się chłopak.

-Właśnie stoi tu jeden przede mną. - szepnęłam po czym złożyłam delikatny pocałunek na ustach Harrego.- A teraz poczekaj tu na mnie grzecznie, a ja pójdę się ubrać.

Chłopak westchnął , posłusznie udał się na kanapę i wysłał w moją stronę słodki uśmiech. 

Udałam się w stronę pokoju. Co by tu założyć...? Wybrałam czarne rurki, T-shirt z Batman'em i na to czarny sweter. Włosy związałam w luźnego warkocza i udałam się z powrotem do Loczka. Gdy tylko mnie zobaczył podszedł do mnie i pocałował w czoło.

-Tęskniłem- powiedział.

-Bardzo śmieszne. Nie widziałeś mnie zaledwie 3 minuty.- fuknęłam z sarkazmem.

-AŻ 3 minuty.- odpowiedział, po czym przyciągnął mnie do siebie. Spojrzałam w jego oczy. Co ten chłopak miał w sobie, że tak go kochałam? Chwilę potem Harry złączył nasze usta w delikatnym pocałunku. Gdy już oderwaliśmy się od siebie powiedział:

-Choć idziemy do lekarza. Mieliśmy się dzisiaj stawić na kontrolę.

-Harry, ale ja...- zaczęłam.

-Żadnego "ale". Już się ubieraj.- przerwała mi. No cóż- nie było dyskusji. Wzięłam tylko telefon i portfel i wyszliśmy razem z chłopakiem. Wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy.

-Zapnij pas.- powiedział Harry.

-Ty nie masz zapiętych.- odpowiedziałam z uśmiechem.

-Ja to jestem ja, a ty to ty.

-Z tego co wiem, to teraz jest równouprawnienie.- widać było, że Loczek już się wkurzał.

-Zapnij w tej chwili pas. To dla twojego dobra.- wysyczał przez zęby.

-A twoje dobro? Dla mnie jest ważniejsze niż moje.- powiedziałam do niego. Chłopak zdziwił się na te słowa.

-Nie mów tak.- odparł.

-Kiedy to prawda. Wiem, że martwisz się o mnie, ale to też działa w drugą stronę.- mówiąc to zapięłam pas i dodałam- teraz twoja kolej.

Chłopak spojrzał na mnie, po czym posłusznie wykonał "polecenie". Uśmiechnęłam się i nachyliłam, aby cmoknąć go w policzek. Nagle zadzwonił mój telefon. Spojrzała na wyświetlacz. "Nathalie, O.M.G jak dawno z nią nie rozmawiałam!"- pomyślałam, wciskając zieloną słuchawkę.

-Hej, Nath.....- nie było dane mi skończyć.

-Julie! Tak dawno cię nie widziałam, tęsknię... Nie, nie, nie po to dzwonię! Znacz się tęsknię, ale nie w tym rzecz. No więc idę sobie dzisiaj do sklepu, prawda? Kupiłam sobie gazetę, a tam wiesz co? "Harry Styles z nową dziewczyną!". A kto jest tą dziewczyną? JULIE - MOJA PRZYJACIÓŁKA. Myślałam, że tam normalnie padnę! I co masz mi do powiedzenia na swoje usprawiedliwienie? Dlaczego nic mi nie powiedziałaś? W ogóle JAK? KIEDY?...TY z Harrym...O.M.G nadal do mnie to nie dociera! A Niall, jest taki słodki w rzeczywistości jak na zdjęciach?- nie dała mi dojść do słowa.

-Nath...spokojnie. Wszystko ci wytłumaczę. A może...może przyjedziesz do mnie w ferie?- zaproponowałam.

-NA SERIO?! Poznam One Direction?! Nie, no to są jakieś jaja, prawda?...Nie to nie są jaja! To jesteśmy umówione! Wyślę ci jeszcze sms'a, o której będzie lot.- powiedziała, a raczej wywrzeszczała.

-Ok, tęsknię. Do zobaczenia i ochłoń trochę, bo się jeszcze chłopaki ciebie przestraszą. - zaśmiałam się.

-Jasne, jasne. Buziaki, papapap.- rozłączyła się.

-Kto to był?- zapytał Harry.

-Będziemy mieć towarzystwo.- odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chciałam wam tylko podziękować za 800 wejść! Jesteście wspaniałe <3 Buziaki :****